Aνάμεσα στα πήλινα σκεύη ξεχωρίζουν τα τηγανόσχημα που θυμίζουν τηγάνια και γι’ αυτό ονομάστηκαν έτσι. Τα μοτίβα που τα διακοσμούν είναι εμπνευσμένα από τον κόσμο της θάλασσας: η σπείρα, που θυμίζει τα κύματα, ο ήλιος, τα αστέρια, ο αστερίας.
Σε τι χρησίμευαν όμως τα τηγανόσχημα αγγεία; Oρισμένοι αρχαιολόγοι πιστεύουν πως ήταν καθρέφτες, τύμπανα για τελετές, δίσκοι προσφορών ή ακόμα σκεύη για την παραγωγή και φύλαξη αλατιού.
Ένας θρύλος λέει αναφερεται στη γοργόνα που σταματάει τα καράβια και ρωτάει με πόνο αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος και, όποτε πάρει αρνητική απάντηση, προκαλεί τρικυμία και βουλιάζει το καράβι. Όταν, όμως, πάρει την απάντηση :
«Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει»
Νιώθει αγαλλίαση και αφήνει το καράβι να φύγει.
Είναι η αδερφή του μεγάλου Αλεξάνδρου που κατά τη λαϊκή παράδοση, όταν ο αδερφός της βρήκε το αθάνατο νερό, ζήλεψε και το ήπιε εκείνη, με αποτέλεσμα ο Αλέξανδρος να την καταραστεί. Ή κατά μία άλλη εκδοχή ο Αλέξανδρος της ανέθεσε να βρει το αθάνατο νερό κι εκείνη το βρήκε. Αλλά, καθώς το πήγαινε στον αδερφό της, έπεσε, σκορπώντας όλο το νερό. Τότε από τη θλίψη της που ο αδερφός της έχασε εξαιτίας της την αθανασία, προσπάθησε να αυτοκτονήσει, πέφτοντας στη θάλασσα. Οι θεοί, όμως, τη λυπήθηκαν και τη μεταμόρφωσαν σε γοργόνα – μισή γυναίκα, μισή ψάρι – και από τότε προσπαθεί να καθησυχάσει τις τύψεις της, ζητώντας απ’ τα περαστικά πλοία να μάθει, αν ζει ο αδερφός της…
Μάνα μου τα, μάνα μου τα κλεφτόπουλα
Τρωνε και τραγουδάνε, άιντε πίνουν και γλεντάνε (2)
Μα ένα μικρό μα ένα μικρό κλεφτόπουλο
δεν τρωει, δεν τραγουδάει, βάι δεν πίνει δεν γλεντάει(2)
Μόν' τ' άρματα, μόν' τ' άρματά του κοίταζε
του τουφεκιού του λεει "Γειά σου Κίτσο μου λεβέντη"(2)
Πόσες φορές , πόσες φορές με γλίτωσες
απ' των εχθρών τα χέρια κι απ' των Τούρκων τα μαχαίρια (2).
