Λωτός: Οι Ινδιάνοι της Βορείου Αμερικής λένε πως το φρούτο του λωτού το τρώμε μόλις πέσει η πρώτη παγωνιά, δηλαδή στα τέλη του Οκτώβρη. Προσοχή, τρώγονται μόνον όταν ωριμάσουν πολύ. Σε κάποιες χώρες ο καρπός τρώγεται πολύ και αποξηραμένος, ενώ στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται στην παρασκευή του sake.
Ο λωτός έχει μια αξιοσημείωτη ιδιότητα: παρόλο που το φυτό μεγαλώνει στην λάσπη, δεν κρατά ποτέ λάσπη στα άνθη και τα φύλλα του. Αυτή η ιδιότητα ονομάζεται η επίδραση του λωτού. Ο λωτός είναι ξεχωριστός καθώς σχεδόν όλα τα μέρη του, άνθη, σπόροι, ρίζες και φύλλα είναι βρώσιμα.
Ο καρπός του είναι πλούσιος σε φυτικές ίνες, βιταμίνες C, Β1, Β2 και Β6, κάλιο, μαγγάνιο, φώσφορο και χαλκό. Γενικά, το φυτό έχει μια ελαφριά σηπτική και αντιβακτηριδιακή δράση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου